Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

koukounaries · Wysłany: Nie 16:38, 25 Mar 2007 Temat postu:

zazwyczaj wszystko zaczyna się od wypowiedzianego przez kogoś zdania, które obracam w pamięci. jeżeli mi się podoba, powstaje opowiadanie. mam wtedy wrażenie, że to jedno krótkie zdanie rozprzestrzenia się na kartce/kartkach papieru.
zdarza się, że wszystko zaczyna się od czyjejś miny, kapelusza sąsiada, smaku kostki czekolady.
jeżeli mam pomysł siadam i piszę, w ogóle nie myśląc co i jak. to samo się robi, ja jestem tylko narzędziem :} kiedy skończę, zostawiam ów twór na jakiś czas, po czym czytam i spędzam długie wieczory na poprawianiu, doklejaniu i szlifowaniu.
potem zazwyczaj następuje moment, w którym dochodzę do wniosku, że to badziewie i szybko chowam je gdzieś głęboko.

Radunia · Wysłany: Nie 17:36, 25 Mar 2007 Temat postu:

Trochę inny niz zwykle, był proces pisania "Zaklętych w czasie". Byłam na ostrym zakręcie życiowym. Z moim obecnym mezem wyjechalismy w straszną dzicz w ramach ucieczki od cywilizacji. Właściwie łaczyły nas z nia (cywilizacją) rzadkie wyjscia do sklepu po zakupy. Po pewnym czasie zaczęły mi się śnic wspaniałe sny. Karol, zafascynowany nimi, kupił zeszyt i długopis i poprosił abym zaczęła je spisywać. W ten sposób powstał zbiór snów oraz dziennik z naszej dzikiej przygody. Po powrocie do cywilizacji poprosił mnie abym cos z tym zrobila. Zaczęłam pisać - miała to być opowiasta oparta na snach, która zaczęłam juz pisać w naszej dziczy. Jednak podczas pisania przy komputerze zmieniłam prawie wszystko - w głowie zaczęły przesuwac się nowe obrazy z ogromną szybkością (dobrze, ze pisze szybko) Sny oczywiście wykorzystałam zmieniając je tylko odrobinę. Własciwie pojawiały się do końca, póki nie skończyłam pisać (222 strony). Potem przestały się pojawiać - a szkoda - bo były bardzo bajkowe. Mruga

Na opowiadania.pl trafiła dość późno - może dlatego, ze podczas jej pisania nie wiedziałam o ich istnieniu Wesoly

.

Beata · Wysłany: Nie 17:57, 25 Mar 2007 Temat postu:

Radunia, tylko pozazdrościć.
Chciałabym, żeby mnie kiedyś aż tak natchnęło... :smt086

Radunia · Wysłany: Nie 20:16, 25 Mar 2007 Temat postu:

...jednak mojego sposbu nie polecam :smt004

copperdragon · Wysłany: Pon 12:22, 26 Mar 2007 Temat postu:

Można kiedyś spróbować sposobu Raduni, tylko go trochę zmienić, bo sny nie przychodzą na zawołanie. Znaczy się, możemy pójść na grzyby, ewentualnie skoczyć po roztwory wodne C2H5OH. Równie inspirująca może być czarna msza, nie wykluczająca dwóch powyższych sposobów.

Wiecie co? Jak tylko wyobrazimy sobie taki chory sposób na pisnie, to już ma się materiał na dosyć ciekawy tekst.

Tim_Borys · Wysłany: Pon 13:40, 26 Mar 2007 Temat postu:

U mnie nie ma zasady. Prawie nic mnie nie inspiruje (zdarza się to naprawdę rzadko). A jeżeli już to pomysł, który pojawia się w mojej głowie, najczęściej nie ma nic wspólnego z czytaną książką lub oglądanym filmem. Moje pomysły są najczęściej bardzo ogólnikowymi ramami całej historyjki, którą potem rozwijam w myślach i podczas pisania lub może być to sam tytuł, postać, scena. Choć są wyjądki np. "Kraina Aluo". Miałem dłuższą przerwę w pisaniu, zachciało mi się, usiadłem przy komputerze, parę minut później już wiedziałem co chcę napisać, napisałem, dwa razy przejrzałem i opublikowałem na opowiadaniach. Cała operacja (po drodze miałem jeszcze kilka innych zajęć, ale ogólnie dużo czasu) trwała półtorej dnia. Jak już wcześniej wspominałem w dziale alkohol, sporo pomysłów wpada mi po napojach wysokoprocentowych, ale nie w kanjpie, tylko raczej w spokoju, w domu. Czasami dobrze mi się piszę, kiedy mam power, dobry humor, czasami, kiedy jestem zdołowany. W moim przypadku nie ma regół. Natomiast zawszę muszę mieć spokój, inaczej nie jestem w stanie się skoncentrować. A najlepsza metoda jest taka, że każdy ma swoją, która najlepiej na niego działa i tego się powinien trzymać.

Ravva · Wysłany: Pon 13:43, 26 Mar 2007 Temat postu:

mnie ostatnio ruszył bartoszewki - jestem na etapie jego przeżyć z II WW i coś mnie złapało za gardło, za oczy. Obrazy jakies w głowie się zaczęły obracać - tylko akuratnie czasu nie mam, zeby siąść i napisać.

Ergo - moze wieczorem.
słuchawki na uszy, musze znaleźć muzyke, która dotrze mi do emocji, inaczej nic z tego.

Rybka Ag · Wysłany: Pon 14:33, 26 Mar 2007 Temat postu:

U mnie obowiązują trzy zasady:
1. Muzyka najgłośniej jak się da (dobrze mi się przy Slayerze pisało, choć ostatnio przerzuciłam się na O.N.A. I chwilowo nie piszę...)
2. Potrzebuję przeczytać cudzą książkę, żeby z niej podkraść jakiś pomysł. Taka już jest zależność - kiedy coś czytam, zaczynam pisać, kiedy nie czytam - nie mogę pisać.
3. NIGDY nie powinnam czytać tego, co napisałam, bo zawsze dochodzę do wniosku, że tekst jest do dupy i albo trzeba go od razu wywalić, albo zaczynam go poprawiać, co zwylke trwa w nieskończoność i danego tekstu nigdy nie kończę... w praktyce zawsze czytam tekst po przeczytaniu, więc w gruncie rzeczy niewiele udaje mi się dokończyć. Albo wrzucam je na opowiadania.pl na żywca, no i widać, na jakim są poziomie bez żadnej korekty Mruga

GUFY1

O rtany, ale galimatias, a ja myślałem, że to tylko ze mną jest coś nie tak.
Więc tak - wiersz to impuls, moze być środek nocy, muszę mieć kartkę i szybko capisać potem szuflada, długo leżakuje, gdy wracam najczęściej zdziwiemie, że to napisałem, drobne poprawki, dopracowanie rytmu /o rymy mniej dbam/ musi MI sie dobrze czytać, bo jak nie to śmietnik.
Opowiadanie - kilka dni, tygodni chodzi za mną pomysł i mnie męczy, az ostateczni gdzieś w autobusie albo podczas bezsennej nocy trafia do notatnika i do szuflady, w wolnej chwili wyciągam na chybił trafił kartkę z szuflady i prubuję z tego zrobić coś strawnego /normalnie wale całe masy byków, ortografia na 2 gramatyka na -3/ zanim trafia np. na opowiadania mijają miesiące.
Jak korzystam z auta przy dojazdach do pracy to nie mam kiedy pisać, szuflada i tak pełna, nie mam kiedy wykończyć, teraz jeszcze to forum /zdecydowanie wolę zaglądać tutj niż prubować wyłowić coś ciekawego z zalewu wypracowań szkolnych na opowiadaniach/. Pocieszam sie tylko, że emerytura już niedaleko / te kilkanaście lat minie jak z bicza strzelił / i wreszcie będę miał czas na pisanie /jak W.Whorton/.

Moira

Rybka Ag

Szczerze mówiąc, cudza korekta to nie najgorszy pomysł, ale kiedy pojawiają się nowe pomysły i chcesz zmienić fabułę, to już trzeba to zrobić samemu.
Poza tym, zawsze się strasznie wstydzę dawać innym do czytania swoje teksty, dlatego wrzucam je na opowiadania.pl - to zapewnia częściowo anonimowość Mruga

choć przez to forum to już nie tak bardzo.

W każdym razie, tylko skończone prace daje innym do czytania, nigdy półprodukty, bo się boję cudzych uwag

zawsze mnie zastanawiało, jak można coś pisać we dwie albo trzy osoby... Pisał tak ktoś?

GUFY1

Ja wolę pólprodukt dać komuś do przeczytania, czasem zimny prysznic bardzo dobrze robi utworowi i autorowi. Mruga

Ravva

Radunia

ja pisałam - testament kolegi - to znaczy on napisał i dał mi do korekty (mam silniejszą osobowość)

- a że bozia kazała się dzielić....

Ravva

ja ostatnio nic nie piszę - za dużo rzeczy mnie zajmuje, np. kombinowanie z bannerkami

ale męczy mnie pomysł - radykalny dośc, z deka kontrowersyjny, bo przecie poprawności politycznej.

byc moze się za to jednak wezme - tylko materiały trzeba byłoby zebrać... *leń siada na ramieniu*