Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Mi chiamano Mimi

Mam pytanie - jak piszecie? Macie od razu plan, wiecie co chcecie napisać i jak to się skończy? A jeśli tak, to czy bohaterowie Was słuchają i faktycznie wszystko idzie zgodnie z planem? Czy idziecie od początku do końca na żywioł, co będzie to będzie?

Radunia

nieee, no kochaaana - jakie konspekty? :?

Shiren

Uhm... obawiałem się, że ktoś wyskoczy kiedyś z takim pytaniem Jezyk

Poważnie
Sposób 1: tworzę głównych bohaterów, powiedzmy dwóch. Nadaję im konkretne cechy charakteru. Wymyślam fragmenty, które umożliwiłyby bohaterom wykazanie się tymi cechami. Do tej pory wszystko jest wymyślone i mniej lub bardziej kontrolowane. Potem nadchodzi czas na sklejenie fragmentów w całość... i właśnie w tych fragmentach łączących główne fragmenty dzieje się wola nieba. Dosłownie bohaterowie robią co chcą, czasem po prostu piszę fragment i dopisuje mi się głupota sama z siebie, ale już tak zostaje. Widocznie bohater chciał się tak zachować. Jezyk

Sposób 2: Wymyślam krótką historię, wstęp rozwinięcie i zakończenie. Tworzę wybraną ilość bohaterów, których charaktery sobie zarysowuję (bardzo mało konkretnie). Wtedy jest istna burza mózgów, bohaterowie robią co chcą, żyją własnym życiem. W jednej takiej historii główny bohater zabił swojego przyjaciela, a ja sam (autor! sic!) nie wiedziałem, kiedy i jak to się stało. A żeby było zabawniej, ten przyjaciel głównego bohatera był moją ulubioną postacią z tekstu. Wyobrażacie sobie moje zdziwienie, gdy czytałem całość po jakimś czasie :? Od środka wszystko usunąłem i starałem się kontrolować. Wyszło kiepsko, bo znów robili co chcieli, ale przynajmniej ci co chciałem, przeżyli. Ale czasem to doprowadza do takiego momentu, że główny wątek idzie gdzieś na baaaardzo daleki plan i sam się gubię już, co chciałem przekazać tym tekstem Wesoly

Lucy Fair

Ja ostatnio znalazłem jeszcze jedną opcję. Przepisywanie starych opowiadań w powieści. To coś jakby konspekt, tylko trochę trudniejsze bo jednak sporo trzeba mieć w głowie. Ciekawe jak robią to prawdziwi pisarze.

Radunia

No dobrze - wymyslają mi się historyjki - różne, baaardzo różne - wpisuje je do kompa, gdzie sobie lezakują i...całkiem o nich zapominam. Przy kolejnych czyszczeniach dysku - sprawdzam co tam mam, a co nalezy wyrzyucić. Trafiam na to moje pisanie - często niedokończone, czesto tylko jakieś zapiski myśli...I wówczas najczęsciej dostaje olśnienia. Mąż mnie goni, żeby powyrzucać co nieco - wtedy najczęsciej nasuwa mi się, że przecież ta bohaterka z tego opowiadania, może przezyć jeszcze jakiś etap z drugiego, dodaję co nieco, co nieco wyrzucam a potem się dziwię że to moje... Wesoly

Dlatego o żadnych konspektach nie może być mowy. Owszem, założyłam sobie taki plan przy pisaniu pierwszego większego opowiadania. Zanim sie zorientowałam wszystko było skończone i dalekie od załozeń, konspektów itp - mimo że miałam w zeszycie (po raz pierwszy!) napisany ogólny zarys. Nic z tego nie wyszło... Jestem całkowitym zywiołem - często pisze też bezposrednio na niejakiej sttronie [link widoczny dla zalogowanych] opowiadania.pl. No chyba, że piszę coś za co mi płacą...To co innego - staram się kilka minut dłużej...

Nieee, zdecydowanie nie - jeśli chodzi o konspekty, plany, streszczenia - ja na to jestem zbyt leniwa. Jest tyle innych rzeczy doz robienia...

Rybka Ag

Zależy. Ale zwykle mam mniej lub bardziej dokładny plan, zwykle pisany bardzo chaotycznie, np.
1. Jabłko.
2. Schody.
3. Skórka od banana (??? albo na sam koniec. W niedzielę. Albo inny bohater).
4. Figa na patyku.

Co oznacza mniej więcej - Bohater żre sobie jabłuszko (długi i namiętny opis jabłuszka) i tak go to zafascynowało, że aż nie zauważył schodów i z nich spadł (pod tym punktem kryje się także związany z tym wstrząs mózgu i pobyt w szpitalu.) Co do trzeciego punktu mam wątpliwości i nie wiem, w którym momencie bohater ma się poślizgnąć i który, prawdopodobnie tego nie wykorzystam. I tak dalej Mruga

Często też nie zapisuję planu, ale mam go dokładnie rozpisany w głowie. Lubię wiedzieć mniej więcej do czego zmierzają moi bohaterowie, ale zwykle bardzo rozbudowuje poszczególne punkty, dodaje nowe, a to, co która postać kiedy powie i co powie wymyślam już po drodze na żywioł.

Co do postaci... określam je bardzo ogólnie, bo kiedyś robiłam to dokładnie, ale potem w połowie zdawałam sobie sprawę, że są zupełnie inne niż na początku założyłam... Dlatego zakładam tylko, że X będzie czasem wredny. A jeśli będzie mu pasować - to cały czas będzie wredny.

I zdałam sobie nagle sprawę, że mam tylko trzy miejsca, a potrzebne mi cztery Smutny

i opko utkneło w martwym punkcie, bo muszę wysłać bohatera w to czwarte miejsce, a nie wiem, gdzie ono jest Smutny

Shiren

Rybka, to z tworzeniem wydarzeń w historii masz tak samo jak ja. Często rzucam np jakieś słowo, powiedzmy "szambo", pod którym kryje się mnóstwo najróżniejszych zdarzeń. Wesoly

Mi chiamano Mimi

Ja mam konspekty, i to dość szczegółówe, bo przyzwyczaiłam się do nich przy pisaniu prac pisemnych w szkole, to bardzo ułatwia. Tym bardziej, że nigdy nie piszę prac na brudno - oto lenistwo Wesoly

Zwłaszcza jak ma się temat olimpijski z historii sztuki - taki, co kilka stron papieru kancelaryjnego trzeba zapisać w danym czasie bez pomocy źródeł - kochany konspekt. A opowiadania? Podobnie jak Radunia - dwutorowo. Moje wersje to:

A.Bardzo dokładny konspekt, wiem, co się zdarzy i jak się skończy, tylko czasami czytam coś i sobie przypominam, że ona miała na koniec umrzeć. A czytelnicy potem mi mówią "ja do końca byłam przekonana, ze ją uśmiercisz". Ale cóż - Joasia nie miała zamiaru umierać Wesoly

B.Zupełnie abstrakcyjne pisanie, ciąg obrazów, jak mi przychodzą do głowy, i potem często słyszę... "ale o co tu chodzi?" "a co artysta chciał przez to powiedzieć?" :?

Shiren

A najlepsze jest wtedy, gdy okazuje się, że artysta nic nie chciał przez to powiedzieć. Artysta chciał po prostu przelać myśli na papier Jezyk

Rybka Ag

A wiesz, Shiren, że traktujesz tych swoich bohaterów jak żywych, gdy stwierdzasz, że robią co chcą Mruga

ale ja też tak mam, traktuję ich jak żywych i oni czasem robią rzeczy zupełnie dla mnie niespodziewane Mruga

a czasem nie robią czegoś, bo to do nich nie pasuje.

A konspekt składający się z pojedynczych haseł jest o tyle dobry, że nie masz tak naprawdę ścisłego planu, którego się trzymasz, tylko możesz dowolnie modyfikować to, co znajduje się pod danym hasłem. Ja akurat często coś zmieniam, a konspekt mam po to, żeby się sama w fabule nie pogubić Mruga

Shiren

Dokładnie, ja mam tylko spisane główne akcje, tworzące przewodni wątek. Moich bohaterów zawsze traktuję jak żywych, zwłaszcza tych głównych, bo się do nich przywiązuję, gdy już tak trochę nad nimi pomyślę. A potem jest ich tak ciężko uśmiercać. Jakby się przyjaciół zabijało

copperdragon

U mnie bywa różnie. Krótsze teksty raczej piszę na żywioł. Z powieścią jest zdeczko inaczej. Na początku mam mglisty zarys tego, co ma być. Podczas pisania zarys staje się coraz dokładniejszy, a nawet okazuje się, że ciężko wyróżnić jakiś główny wątek! Ogółem mówiąc, podczas pisania powstaje planowane pomieszanie z poplątaniem. Mruga

Shiren

Lucy Fair

Shiren

Lucek, cytując ciebie "trochę dystansu" Wesoly