Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Beata

W moim przypadku o żadnych konspektach, planach i innych "udogodnieniach" nie ma mowy. Nawet jak coś takiego stworzę, już przy drugim, trzecim punkcie odchodzę od wcześniejszych założeń i bohaterowie sami prowadzą mi historię. Czasami nad nimi też nie panuję i ci, którzy powinni być głównymi, giną w tle, a pozornie drugoplanowi zaczynają odgrywać pierwsze skrzypce. Jeśli już coś notuję, to jakieś drobiazgi - imiona, nazwy, fragmenty dialogów, krótkie scenki. Nic więcej.

Nie jest też tak, że idę na całkowity żywioł. Impuls mi nie wystarcza, zawsze staram się przemyśleć chociaż początek historii i mniej więcej wiedzieć, o co ma w niej chodzić. Gorzej, jak już napiszę tych kilka zaplanowanych stron, a nie mam wymyślonego ciągu dalszego - wtedy albo przerywam pisanie i dumam, co dalej, albo pozwalam postaciom snuć się z kąta w kąt - a nóż widelec coś im wpadnie do głowy Mruga

No dobrze, mam jeden jedyny tekst, który stworzył mi się w całości według planu - tyle, że tego planu nigdy nie spisałam. Wymyśliłam historyjkę od początku do końca w ciągu jednej nocy i po prostu ją zapamiętałam. W trakcie pisania zmieniały się tylko szczegóły. Nie było gdybania "i co dalej?" - prawdziwy luksus Wesoly

Rybka Ag

A ja potrzebuję na gwałt planu, ale nie mam go jak napisać, bo nie wymysliłam jeszcze całej fabuły... a jak tego sobie nie rozpisze, to się pogubię we własnym tekście, bo trochę ma być zakręcony...

Mogłabym ten stary skończyć... a nie ciągle nowe zaczynam...

Radunia

Plan trzeba mieć w głowei - tak jak napisała Beata - tekst musi dojrzeć, trzeba się z nim przespać, popieścić, przytulić, potem na jakiś czas odrzucić...Gdy wróci, to z taką werwą i temeperamentem, że człowiek modli się, aby zdążyć napisac to, co dyktuje nam Wena... :smt004

Rybka Ag

Moja Wena poszła się paść, brzydko mówiąc. Mam wielką, straszną dziurę w głowie. To znaczy - wiem mniej więcej, co i jak, ale nie potrafię za nic tych kawałków skleić... chyba muszę sobie zrobić przerwę w pisaniu do następnego momentu olśnienia...

Radunia

a bo najwidoczniej przespać, to się przespałaś, ale nie wypieściłaś - jeszcze trzeba ostawić na boczny tor - niech zatęskni iwyklaruje się

Shiren

Radunia

Shiren

Po prostu jestem na takim etapie, to akurat podtekstów nie miało. Może z niego przejdę do innego, może nie. Okaże się.

Mi też nie chodzi o pisanie zgodne z planem. Ale na pewno masz jakiś zarys. Wydaje mi się niemożliwy taki proces: nie mam nic w głowie, siadam przed komputerem i piszę o czymkolwiek, o czym właśnie pomyślę. Chodziło mi o fakt, że każdy ma jakiś konspekt czy to na piśmie, czy tylko w wyobraźni. Nie mam na myśli ułożonego punkt po punkcie, bo to już jest plan opowiadania (tekstu). Uhm... właśnie zauważyłem, że wróciłem do mojego typowego stwierdzenia. Zależy co rozumieć przez słowo "konspekt". Wesoly

Radunia

dobrze w ten sposób napiszemy elaborat - a przeciez myślimy to samo

Shiren

Zdaje się, że często mam ten problem. Po prostu prawnicze zboczenie nakazuje mi uściślać znaczenie każdego słowa. Czasem nawet mnie to drażni Jezyk

Radunia

to mamy ten sam problem kiciu, tylko że ja nie jestem prawnikiem, ani prawniczką... Wesoly

Shiren

Kochana, mnie to bardzo pociesza, nie wiem jak ciebie. Wiesz, "w kupie raźniej" Wesoly

Radunia

cieszę się, ale gdybym czasem za bardzo dochodziła to wiesz co masz zrobić?

Shiren

Spoić Malibu z mlekiem? Wesoly

Avaritia

Pierwsze opowiadanie pisałam pod wpływem kompletnego impulsu i chociaż przebrnęłam przez 106 stron A4, namieszałam tak straszliwie, że musiałam zabić głównych bohaterów.
Teraz też lubię pisać na żywioł, ale tylko krótkie teksty - do dłuższych zakładam specjalny 'dział' w zeszycie i wszystko dokładnie rozpisuję, rysuję drzewa genealogiczne i tak dalej. Wesoly