Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

copperdragon · Wysłany: Nie 11:10, 18 Mar 2007 Temat postu: Fantastyka a nauka

Ech... zlitowałem się nad tym działem i założyłem wreszcie jakiś temat...

Więc tak: co jest w rozmaitych powieściach fantastycznego, można by rzec, że z kosmosu wzięte (haha! Wesoly

), a gdzie są przestrzegane prawa fizyki? Jaka jest granica między dopuszczalnym fantazjowaniem a bezwzględnie konieczną zgodnością z prawami, jakimi rządzi się Wszechświat?

No cóż, moim zdaniem to zależy od konwencji opowiadania. Uważam również, że jeśli chodzi o pisanie, to niektóre prawa fizyki są ważniejsze od innych i nie powinno na przykład być tak, że w czyimś tekście jest surowo przestrzegana zasada braku dźwięku w próżni, a dosyć luźno traktowana jest grawitacja.
Nie zrozumcie mnie źle: w przyrodzie wszystkie prawa są równe. Tylko niektóre są bardziej powszechnie znane (i lubiane Wesoly

), a inne są już bardziej szczegółowe. To trochę tak, jak czepiać się interpunkcji, a nie zwracać w ogóle uwagi, że ktoś urządził corridę ze swojego tekstu, sadząc jednego byka obok drugiego. A jednak powinno się przestrzegać zarówno zasad stawiania przecinków, kropek itp., jak i reguł poprawnej pisowni (to, że każda stała i reguła powinny być traktowane jako zmienne, przemilczę Wesoly

).

Jedno z "pomijanych" praw (szczególnie w filmach): wspomniany brak dźwięku w próżni. Chyba nie trzeba tłumaczyć, czemu tak jest, bo chociaż bitwa w kosmosie byłaby bardziej realistyczna bez huków, strzałów i innych odgłosów, na pewno nie byłoby to takie ciekawe.

A co wy sądzicie na ten temat?

LegendaPoranka · Wysłany: Nie 11:27, 18 Mar 2007 Temat postu:

Jestem zdania, że literatura i film stworzone są by wszelkie prawa naginać. Po to uciekamy do świata fantazji, żeby zrzucić kajdany trzymające nas w rzeczywistości. Warunek jest jeden: musi to być sprytnie podane, żeby widz/ czytelnik w to uwierzył i tu robi się problem. Łatwo popaść w kicz.
Dobre są filmy w stylu Apollo 13, albo Czerwona Planeta, ale również pooglądać jakieś brednie mało możliwe każdy lubi, bo fajnie uwierzyć, że wszystko jest możliwe.
Nowe sci-fi mają większe wyzwanie niż dawniej, bo dziś ludzi nie da się łatwo nabrać, a pozatym mają szeroką paletę wyboru.
Co do wałów w filmach to
mnie zawsze bawią eksplozje z płomieniami w próżni gdzie nie ma tlenu.

copperdragon · Wysłany: Nie 11:44, 18 Mar 2007 Temat postu:

Właśnie, właśnie, z jednej strony literatura i kino mają na celu naginać prawa, z drugiej strony nie powinny robić tego za bardzo, bo inaczej widz bez trudu zauważy, że to wszystko jest kompletnie absurdalne.

No, chyba, że takie byo zamierzenie autora. Na przykład w opowiadaniu Lema układano ogłoszenie, przesuwając odpowiednio gwiazdy, co samo w sobie jest absurdem widocznym na pierwszy rzut oka. Jednak czy tekst na tym traci? Raczej nie. Wesoly

RespekT · Wysłany: Nie 11:48, 18 Mar 2007 Temat postu:

co jeden człowiek wymyśli, drugi zrobi. tylko kwestia czasu.

LegendaPoranka · Wysłany: Nie 15:40, 18 Mar 2007 Temat postu:

Faktem jest, że autorzy sci-fi czasem pobudzają naukowców do pracy. W ten sposób powastały podręczne elektroniczne kompasy/ barometry/ wysokościomierze/ termometry-> wszystko w jednym małym urządzeniu przypominającym telefon komórkowy. A co było inspiracją? Star Trek, bo tam też mieli taki cuś (wiem z discovery).

Myślę, że można wszystko wcisnąc czytelnikowi, ale pod warunkiem że najpierw samemu się w yo wierzy

asimo · Wysłany: Nie 19:54, 18 Mar 2007 Temat postu:

Jak dla mnie naginanie praw fizyki w S-F to konieczność. Po pierwsze jeśli coś juz by było zgodne ze wszytskimi prawami fizyki i w pełni realne, to czem nie miało by juz istnieć ? Poza tym wyobraźmy sobie ogormne gwiezdne potyczki w gwiezdych wojnach bez dźwięku, bez wybuchów i.... bez promieni laserowych, bo o czym zapomniano w próżni światło laser nie może być widoczne bo nie następuje rozproszenie. Dlatego też w powietrzu widziymy laser w pró.zni nie było by go widać. Uwzględniono to naprzykład w opowiadaniu "Setaur" w "Opowidaniach O Pilocie Pirxie".. jesli dobrze pamiętam...

_VV_ · Wysłany: Nie 20:37, 18 Mar 2007 Temat postu:

Trzeba jeszcze dodać, że to co dzisiaj się nam wydaje niezgodne z współcześnie znanymi prawami fizyki, może okazać się jednak kiedyś możliwe. Od opisywania tego co już wiadome są naukowcy, pisaż powinien sięgać dalej, podejmując ryzyko pomyłki (ma do tego święte prawo).

copperdragon · Wysłany: Nie 21:03, 18 Mar 2007 Temat postu:

Asimo: to prawda, że naginanie niektórych praw jest wręcz konieczne. Zresztą nie od dziś wiadomo, że niektórym ciekawsze wydają się powieści fantasy niż osadzone w rzeczywistym świecie. To, co nierealne, jest z reguły ciekawe. Dlatego też nie jest tak strasznie źle, jak słychać dźwięki w próżni czy widać wybuchy, chociaż wybuch (tu: bardzo gwałtowne spalanie) powinien być tylko tam, gdzie jest tlen.

Semprini · Wysłany: Nie 22:38, 18 Mar 2007 Temat postu:

Wydaje mi się, że to wszystko o czym piszecie to kwestia odbiorcy. Jeśli chce się odnieść komercyjny sukces, powieść czy opowiadania powinno być mniej science a więcej fiction. Opowiadania ambitniejsze mają jedną wadę, do przeczytania wymagają większego rozeznania w prawach fizyki a to niestety nie jest dane zbyt wielkiej populacji. I tu niestety następuje najpoważniejszy problem SF, jeśli chce się być sławnym trzeba być bardziej zrozumiałym. Ale tak chyba jest w gruncie rzeczy z każdą dziedziną kultury i sztuki. Na szczęście są przykłady takie jak Lem, Asimow - autorzy, którzy potrafili jedno z drugim pogodzić.

asimo · Wysłany: Pon 17:40, 19 Mar 2007 Temat postu:

Tak dzieła oby panów poznałem i są jednymi z moich ulubionych psiarzy SF jednak Asimovowi bardziej myśle zawdzięczamy inne spojrzenie na szeroko pojęte roboty. Co ciekawsze nie chodzi mi tu dokładnie o słynne trzy prawa robotyki ale bardziej o zerwanie z typową konwencją opowiadań o robotach i innych sztucznych tworach gdzie zawsze robot po stworzeniu służył panu potem buntował się i okazując się porażką konstruktora a następnie zostawał unicestiowny CZASAMI wykazując jakąś tam skruchę. Z tym właśnie typowym schematem walczył w swoich książkach Asimov. Dlatego też film "Ja, robot" jest jak kopniak w brzuch dla autora bo kolejny raz powiela głupi schemat...

Co do bitew kosmicznych, jest taki opis który zachowuje (w miarę) wszystkie zasady fizyczne a wydaje sie być widowiskowy. Mówię tutaj o serii Honor Harrington, Davida Weber'a, którą wszystkim fanom S-F, lub royal navy lub Horatio Hornblowera polecam...

copperdragon · Wysłany: Pon 17:57, 19 Mar 2007 Temat postu:

Heh... no cóż... co innego opisać, a co innego przedstawić w filmie... Niestety, tu jest problem, bo opis może być bardzo barwny i szczegółowy, natomiast podczas oglądania filmu nawet ścisłe kierowanie się opisem może dać jako taki efekt. Zresztą sam asimo napisałeś, że wydaje się być widowiskowy...

Co do tego ustartego schematu: służenie maszyny-bunt-odkrycie wady-unicestwienie... ech... niestety, jak ktoś wpadnie na dobry pomysł, inni mają zwyczaj go powielać... w końcu ktoś pierwszy musiał to wymyślić i w jego czasach to było jeszcze nowością, a dzisiaj...

BTW: asimo, czy twój nick bierze się od tego twórcy, który zerwał z utartym schematem?

Radunia · Wysłany: Pon 18:58, 19 Mar 2007 Temat postu:

"Są fizycy utrzymujący, że rozumieją to [odmianę fizyki kwantowej] tak samo jak rozumieją czym są kamienie i szafy. W rzeczywistości rozumieją zgodność teorii z wynikami pomiarów. Fizyka, mój drogi, jest wąskim szlakiem wytyczonym przez czeluście, nieposiężne dla ludzkiej wyobraźni. Jest to zbiór odpowiedzi na pytania, które zadajemy światu, a świat udziela odpowiedzi pod warunkiem, że nie będziemy mu stawiali innych pytań, niż tych które wykrzykuje zdrowy rozsądek.
Czymże jest zdrowy rozsądek? Jest tym, co ogarnia intelekt stojący na zmysłach taklich samych, jak zmysły małp. Ów intelekt chce poznawać świat zgodnie z regułami ukształtowanymi przez jego ziemską niszę życiową. Ale świat poza tą niszą, tą wylęgarnią inteligentnych małpoludów, ma własności, których nie można wziąść do ręki, zobaczyć, ugryźć, usłyszeć, opukać i w ten sposób zawłaszczyć. (Stanisław Lem, Fiasko) więcej..." - niech to posłuży za komentarz z mojej strony :smt004
A to drugi komentarz odnośnie czasu "współczesna kosmologia kwantowo-relatywistyczna (zwana też krótko kosmologią kwantową) zdaje się degradować czas do kategorii drugorzędnej, pozbawionej uniwersalnej ważności w procesie opisu świata kosmicznego jako ewoluującej całości. Czyni to zresztą na wiele sposobów.

Bo oto według znanego modelu „Wszechświata bez brzegów” Hartlego-Hawkinga, przed progiem Plancka (t = 10 do potęgi-43 sek od momentu Wielkiego Wybuchu), czas, jako taki, w ogóle nie istniał: będąc pozbawiony orientacji przeszłość – przyszłość /izotropowy/ stanowił faktycznie niczym nie wyróżniający się wymiar /jeden z wymiarów/ przestrzeni (zob. Hawking 1990, s. 127–134 oraz Heller 2001, rozdz. VI: Wszechświat Hawkinga).", oraz moc na temat czasu we "Czarnych dziurach i wszechświtach niemowlecych" Hawkinga. A o co chodzi? O to mianowicie, ze możliwości wymyslania różnych zjawisk i przygód we wszechświecie jest nieskończona ilość, tak jak nieskończona ilość jest dróg od punktu A do punktu B (znowu Hawking), przy założeniu, że trzyma się człek kilku małych szczegółów, które jest w stanie swoim "małpim" rozumem ogarnąć...

asimo · Wysłany: Pon 20:14, 19 Mar 2007 Temat postu:

margaretka

JarekS