Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Kandor

To moje pierwsze opowiadanie . Krytyka mile widziana Mruga

W zamku dawno nie było tak chłodno, ale ona to lubiła. Przeciągnęła się i uśmiechnęła, wciągając nosem cudownie wilgotne powietrze, które tak bardzo dodawało jej sił. Postanowiła wstać.
Zsunęła krwistoczerwoną pościel z ramion dostając gęsiej skórki „gdzie służba?!” Ile razy jej podwładni okazywali się niekompetentni. Nie potrafili spełnić jej niektórych zachcianek, a teraz żadne nie pokwapiło się aby dołożyć drewna do kominka. Nie. Ona tego nie zrobi. Poczeka…
Owinęła się szalem i wyjrzała przez okno. Cóż za cudowny widok…
Krajobraz pełen był wysokich wzniesień otulonych sennym białym puchem tonącym w blasku poranka, a na równinie przed zamkiem jej służba zbierała pozostałości po wczorajszej drobnej potyczce. Rozumiała, że nastał czas wojen, ale nacieranie na jej fortecę było zwyczajnie głupie. Ojciec byłby z niej dumny. Dobrze zrobił wyrzekając się jej młodszego brata, który zrujnowałby dobre imię tej rodziny. Z resztą to ona miała wszystkie predyspozycje na prawdziwego władcę.
Cóż po tym, że była jedyną kobietą w tym męskim świecie. Wczoraj po raz kolejny pokazała tym śmieciom na co ją stać. Ile to już bitew minęło… Żaden z okolicznych władców nie potrafił zrozumieć dlaczego…
Dlaczego nikt nigdy nie potrafił przeciwstawić się temu rodowi? Dlaczego każda walka kończyła się klęską jej przeciwników? Dlaczego to państwo z roku na rok jak wirus rozprzestrzeniało swoje granice zagłębiając się w te drobne żałosne kraje?
Jej wzrok padł na ciemną postać na koniu, przedzierającą się przez przysypane śniegiem ciała, nie wyglądał na chłopa. Gdy podjechał bliżej, poznała, że to jeden ze zwiadowców. Chyba powinna się ubrać i wyjść z komnaty.
Tak… Patrząc na niego stwierdziła, że ma jakieś 45minut zanim podjedzie pod bramę i przejedzie przez gród docierając do zamku. Obróciła się i zobaczyła może 10letnią drobną dziewczynkę, ubraną w szarą wełnianą sukienkę spiętą pasem. Tak bardzo się zamyśliła, że nie usłyszała otwieranych drzwi.
- Co tu robisz dziecko? – łagodnie spytała, bo widziała strach w oczach dziecka. Pewnie wysłali ją, aby sprawdziła co z kominkiem. Miała rację, speszona dziewczynka odpowiedziała
- Przepraszam… mama wysłała mnie tu. Miałam przyjść i dołożyć drewna, przecież musi być pani teraz zimno… Nie wiedziałam, że pani już nie śpi… Jest bardzo wcześnie…
Mówiąc to złapała w dłonie ciężki dębowy kloc i zamaszyście wrzuciła go do kominka. Ona nie spuszczała z małej oczu. Dokładnie się jej przyjrzała. Szczuplutka dziewczynka z długimi ciemnymi włosami i bardzo jasną skórą. Zauważyła nawet kilka piegów na drobnym nosie. Na swój sposób ta osóbka była ładna. Widząc jak mała patrzy na nią ze strachem, powiedziała:
- Nie bój się. Widzisz mnie pierwszy raz z tak bliska prawda?
- Tak pani…
- Nie musisz się mnie bać.
- Nie boję się pani…
- No przecież widzę malutka.
- Ależ pani…
-Nie obawiaj się, nie jestem zła. Mimo, iż robię czasem przykre rzeczy. Jak my wszyscy. Właściwie mam prośbę tylko dla ciebie.

Logan

Mnie się podobało. Fajnie dobierasz słowa. Opisujesz wszystko dokładnie ale nie nachalnie.

pauline

nie wiem jak to zrobiłaś, ale już od pierwszego zdania potrafiłam sobie wyobrazić typowo średniowieczny zamek, a potem jeszcze niezadomowione, rozciągające się daleko na horyzoncie łąki. wspaniale oddałaś klimat, jednak mam zastrzeżenie co do dialogów.. coś mi w nich nie pasuje. gdzieniegdzie błędy interpunkcyjne i powtórzenia. no i troszeczkę za dużo zdradzasz z jej myśli, ale to tylko moja opinia, po prostu lubię tajemniczość ;))

Marasacz

Całkiem całkiem