Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Versus

Czy próbowaliście kiedyś stworzyć własną rasę? Elfy, krasnoludy czy niziołki są tak ogranymi archetypami, że aż się prosi aby autor wymyślił własną, oryginalną rasę. Mi szczeże mówiąc nie bardzo to wychodziło. Wymyśliłem sobie postacie w opowiadaniu SF coś na kształt aniołów pomieszanych z ludźmi, żywiących się siarkowodorem Wesoly

- nie nadałem jednak im nazwy, ale pochodzili z jednej z planet spoza układu słonecznego. Sami widzicie, że nie za bardzo to oryginalne i w końcu pomysł wziął w łeb. Ale może ktoś z was ma bardziej udane doświadczenia, albo podobne porażki? Wypowiedzcie się, podzielcie się swoimi przemyśleniami jak to robić, a czego unikać.

blackgrzywa

ja wymyśliłem MOBILUSY.

To skrzyżowanie człowieka z motocyklem - znaczy góra od człowieka, koła zamiast nóg, silnik w brzuchu i dużo elektroniki. Nawet miałem gdzieś obrazki Wesoly

Rasa powstała na potrzeby autorskiego systemu w stylu cyberpunka. Oczywiście system nigdy nie został dokończony

Aaa i jeszcze KRANOLUDY, czyli krasnoludy z zacięciem hydraulicznym. Ale to już było dla jaj.

Moira

owszem, zdarzyło mi się stworzyć nawet cztery Wesoly

napisałam kiedyś takie opowiadanie -
[link widoczny dla zalogowanych] - w którym, oprócz ludzi, pojawiają się cztery Ludy - każdy związany z innym żywiołem. pomysł jest na tyle udany, że próbuję go kontynuować.
i chyba niedługo sobie w łeb strzelę, jeżeli wena (goopia dzifka) na mnie znów nie spłynie

Shiren

Ja wymyśliłem nekhiny, ale biorąc pod uwagę, że to tylko elfy umarlaki to chyba niezbyt oryginalne. Raczej biorę się za podrasy. Mgliste elfy, nekhiny właśnie, itp itd.

alkami

z nowymi rasami jest duży problem, jak z każda nowością. Wszystko co tworzymy składa sie ze znanych kawałków w odmiennych konfiguracjach.

Elfy, orki, gnomy to nie wzięło sie znikąd. Oparte jest na baśniach, bajkach, mitach. Sztuka tworzenia nowości polega chyba na wygrzebywaniu jak najmniej znanych kawałków i tworzeniu z nich całości które wydadzą się w miarę nowe dla jak największej ilości odbiorców.

Ja sie za fantasy raczej nie biorę, za dużo jest ciekawych tematów w granicach SF z pogranicza sensacji niezbyt daleko wybiegającej do przodu.

Versus

Ale czasami zdarzają się takie perełki, które są niezwykle oryginalne. Elfy w tej postaci jaką znamy wzięły się z czyjejś wyobraźni (Tolkiena?) bo dotąd były znane przecież jako wkurzajace dobre lub złe ważki Jezyk

no przesadziłem chodziło mi o to, ze byly malutkie i miały skrzydełka Wesoly

Albo na przykład tacy orkowie, ktoś to musiał wymyślić.
Jasnym jest, że często stosuje się zaporzyczenia z mitologii, ale myk polega na tym, aby z tych podań wyłuskać coś co mogłoby się nadawac na nową, oryginalną rasę - na przykład twór Tolkiena (już napewno) Balrog - niby jakaś istota z piekła rodem, władająca ogniem, gigantyczna, ale oryginalna, a z pewością zaporzyczona od zwykłego rogatego Diabła.

Shiren

Idąc dalej tym tokiem myślenia bez problemu jest wymyślić nową rasę - dajmy na to istotę o głowie żaby (oczywiście dużej żaby Wesoly

), torsie (grzbiecie) konia i ogonie śledzia. Tylko to by był przerost formy nad treścią. Chociaż, z drugiej strony, jeśli wymyślić ciekawą historię takiej rasie... Wesoly

Versus

Wiesz nawet rasa "Sperżyra" (wymyśliłem na poczkaniu Wesoly

) - plemnika skrzyżowanego z żyrafą mogłaby być ciekawa pod warunkiem że
A. Dobrze ją opracujemy
B. Będzie miała historię, nazwę, zalety, wady etc.
C. Wytłumaczymy w jaki sposób taka rasa mogła powstać i w jaki sposób funkcjonuje a więc trzeba dopracować także szczegóły anatomiczne i fizjologiczne.
D. Wszystko zalezy od konwencji w jakiej utrzymujemy tekst

Pan K.

ee... ja wymyśliłem kiedyś kilka nowych pokemonów, ale to się chyba nie liczy.

alkami

Ta zdecydowanie, pokemony to łatwizna.

Shiren

Pan K.

zbyt długo by zajęło wyjaśnianie ideologii tych pokemonów. powiem tylko tyle, że powstały na fizyce w gimnazjum i myślę, że to dużo wyjaśnia.

osobiście nie próbowałem tworzyć nowej rasy nigdy... za bardzo nie rozumiem samego człowieka, żeby móc się plątać w próbach urzeczywistnienia czegoś innego.

zresztą tak jak ktoś wspomniał: cokolwiek byśmy nie wymyślili, po spełnieniu kilku warunków - może istnieć. problem chyba polega na stworzeniu psychologii danej rasy... nawet to, co zostało stworzone do tej pory: elfy, krasnoludy, niziołki, gdyby porównywać, to bardziej odnosi się do różnych plemion ludzkich niż faktycznie innych ras.

kilka cech fizycznych i ogólnikowo rzucone cechy mający niby określić "całą" rasę. niziołki kochają jeść, elfy śpiewać, a krasnoludy kopać dziury. co sprytniejsi pisarze pokuszą się czasem o nadanie bardziej indywidualnych cech już poszczególnym członkom rasy i faktycznej odrębności w sposobie postrzegania... wszystkiego. ale żeby stworzyć osobną rasę. i faktycznie, żeby to było coś innego niż człowiek, trzeba albo należeć do tej rasy, albo być czubkiem, albo geniuszem.

to się chyba udało poniekąd Lovercraftowi... bo był czubkiem i geniuszem jednocześnie :-) ...

Chomiczka

Stworzyłam kilka własnych ras... ale w większości, cóż... byłam dzieckiem, więc się nie przyznaję. Dość niedawno (ze dwa lata temu?) wyprodukowałam zaś skrzydlate istoty o mocach prawie magicznych, z nienaturalnymi kręgosłupami, zrośniętymi obojczykami i zniekształconą miednicą (przystosowanie do latania). Rasa, jak rasa, od ras ludzkich niewiele się różni. Nie rasa definiuje człowieka.

Panie K., ja też wymyślałam nowe pokemony. W starszych klasach podstawówki.

Lucy Fair

U mnie kiedyś w "domestosie" wystąpiło coś raczej jakby nacja, niż rasa. Dziwnie pomalowani, ubrani etc ludzie z niskim ilorazem inteligencji, których nie wiedzieć czemu nazwałem (bez wyjaśnień w tekście) szczurami.

Poza tym najczęściej występującą rasą w moich opowiadaniach są ludzie, którzy nie istnieją. Zdolne do refleksji, dialogów itp niebyty. Ale to chyba też żadna rasa, na pewno bez założeń kosmologicznych i bez biologicznej systematyki.

esentia

Ja tam mam parę swoich ras...
Alboidzi - wysocy, inteligentni, z obwódkami wokół pięciu oczu. Lubią towarzystwo i dobry humor, aczkolwiek inteligentną rozmową nie pogardzą. Nie lubią walki, ale jeśli już, to Vendrillem - miecz Alboidów, przypominający miecze samurajów.

Hlavianie - (a, bo "Krzyżaków" czytałam :-D ) niscy, ale odważni, nie lubią żartów, ale gdy dowcip jest naprawdę dobry, potrafią się uśmiechnąć półgębkiem. Walczą mieczami i toporami wszelkiego rodzaju - w każdych są dobrzy.

I to tyle, co pamiętam... ;-)