Nieoficjalne forum serwisu opowiadania.pl

Seu

Wyjechała powoli spomiędzy drzew. Promienie słońca zalśniły na jej jasnobrązowych włosach. Jechała stępa, mijając duże, niezwykle jasne kamienie. Obserwowała śnieżnobiałe ruiny, które dziki bluszcz zdążył już otulić. Nic dziwnego, dwa stulecia to aż nadto, by nie móc zastać tutaj nic, poza oddechem historii. Natura całkowicie przywłaszczyła sobie dawną budowlę i nie wydawało się, że zechce ją kiedykolwiek wypuścić ze swych ramion. Dziewczyna zwinnie zsiadła z konia, niedbale zarzucając lejce na szczątki muru. Dalej mogła iść jedynie pieszo. Ostrożnie stawiała kroki, uważając na ostre kamienie. Wspięła się na nasyp z białego gruzu, który pozwolił jej dostać się na niemal sam szczyt rumowiska. Zeszła ostrożnie po drugiej stronie obłupanej ściany, by znaleźć się na stabilnej posadzce. Po tej stronie ruiny zachowały zdecydowanie więcej ze swej dawnej urody. Dało się zauważyć niezwykły kunszt dawnych kamieniarzy. W szczeliny pomiędzy kamieniami nie zmieściłby się włos. Gdy z podłogi starło się pył, mieniła się w słońcu odcieniami fioletu. Dziewczyna była tutaj niezliczoną ilość razy, lecz za każdym z nich uroda tego miejsca onieśmielała ją niczym pierwszy pocałunek. Pocałunek, którego ruiny były świadkiem. To idealne miejsce, pomyślała. Położyła się na chłodnej posadzce, wpatrując w czyste niebo. Zamknęła oczy. Czekała na ukochanego, zanurzając się we wspomnieniach...
[link widoczny dla zalogowanych]

alunia

gdzie to wiecej można przeczytać?

Seu

Niestety, usunąłem je, gdyż uznałem, że nie jest dość dobre.

Po zakończeniu sesji zaczynam pracę nad nowym opowiadaniem z cyklu, więc jeśli zainteresowało Cie pierwsze (Oblicza Magii), to zapraszam do obserwowania bloga:]